الان دقیقاً 18 ساعته که بیدارم. امتحان ساعت 4 بعدازظهر رو نیم ساعته تموم کردم و با *** وداع کردم و الفرار به سمت خونه. خرخونی رو تو جمع خونواده پیش می بریم تا 23 وم
اولین جمعه ایه که تو این شهر موندگار شدم. اساساً حس روزهای جمعه خوب نیست چه برسه به اینکه تو یه شهر دیگه تک و تنها با یه دوست مریض و به فرش و موکت کشیده (کنایه از شدت مریضی) باشی.
180 دقیقه سر جلسه امتحان بودم و فکر می کنم این یکی هم خوب میشم. و اینکه خبر اینکه دوست گرامی مریض شده و لذا ساعت 10 شب بردمش اورژانس و امان از این سرماخوردگی
تصور کنین حتی اگه تصورکردنشم سخته... ساعت 1:30 بامداد بخوابی و بخوای ساعت 3 بیدار شی. اینقدر این گوشی ام زنگ خورد که دیگه داشت سکته سوم زو می زد که بیدار شدم.باز نتوستم دووم بیارم و 7تا 8 هم خوابیدم. لذتی که تو خواب سر صبح هست تو نمره 20 گرفتن هم نیست!!!
تعطیل است و خر خونی
ساعت 7 صبح بود که بیدار شدم. صبونه خوردم و یه اسکان چای زمستونه روش کشیدم. ساعت 7:30 خر خونی رو شروع کردم. چاشتگاه بود که با مهندس ***** قرار ملاقات داشتم. امتحانش ختم به خیر شد.
هم اکنون که این پست بر روی وبلاگ قرار گرفته سر جلسه اولین امتحان هستم. لطفا دعایمان بفرمایید.ممنون
نزدیکای ساعت 2 بعدازظهر بود که خونه رو به مقصد *** ترک کردم؛ حول و حوش ساعت 5 بعد ازطهر بودکه رسیدم.
دوستم خونه نبود و اولین شبی بود که تنها تو خونه مجردی سر می کردم. هم حس بدی وجود داشت هم حس خوب؛ حس خوبش اینجا بود که تونستم خیلی خر خونی کنم بی دردسر. امروز رو با یه دوش گرفتن تموم کردم.
رفتن همیشه سخت بوده. فردا باید برگردم *** بیکاز دوشنبه امتحان دارم. نمی دونم شاید مجبور باشم تا آخر ماه اونجا بمونم. از همین الآن ماتم گرفتم.